فیلم ابلق یکی از فیلمهای سینمایی خوب سینمای کشور است که در سال 1399 ساخته شد و در جشنواره فیلم فجر نیز توانست نظرات منتقدین را به خود جلب کند. در این مطلب به معرفی فیلم ابلق می پردازیم.
بازیگران فیلم سینمایی ابلق به همراه نقش
اخبار بازیگران – در فیلم سینمایی ابلق بازیگران مشهوری بازی می کنند که به معرفی و بیوگرافی این بازیگران می پردازیم:
بهرام رادان در نقش جلال
بهرام رادان یکی از نقش های اصلی فیلم ابلق است.
بهرام رادان در ۸ اردیبهشت ۱۳۵۸ در شهر تهران متولد شد.
او آخرین فرزند یک خانواده شش نفری است. اصالتا خانوادگی وی از سمت پدری به اصفهان بازمیگردد. مادرش خانه دار و پدرش سرهنگ بازنشسته حکومت پهلوی بود. بهرام ۲ خواهر و ۱ برادر بزرگتر از خود دارد.
بهرام رادان با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام اش در ۱۳ فروردین ۱۴۰۱، خبر آغاز رابطه با مینا مختاری (طراح مد) را با طرفدارانش مطرح کرد.
الناز شاکردوست در نقش زیبا
الناز شاکردوست از بازیگران زن ایرانی طرفداران بسیاری دارد.
این بازیگر در 7 تیر سال 1363 در منطقه پاسداران تهران بهع دنیا آمد. او به جز بازیگری، طراح صحنه و لباس سینما، تئاتر و تلویزیون هم می باشد. او در رشته تئاتر و در دانشکده هنر و معماری تهران تحصیل کرده است.
بیشتر بخوانید:
عکس الناز شاکردوست در خارج
او یک خواهر کوچکتر از خودش به نام الیکا دارد و یک برادر بزرگتر به نام علی دارد. برادرش علی بسیار به او شبیه است و با دیدن عکس این دو در کنار هم شاید تصور کنید که دوقلو هستند. پدر او تاجر ابزار صنعتی است و مادرش هم خانه دارد است. او بسیار عاشق مادرش است.
الناز شاکردوست با تئاتر بازیگری را شروع کرد. نخستین فیلمی که الناز شاکردوست در آن ایفای نقش کرد در سن نوزده سالگی و در فیلم گل یخ در سال 1383 به کارگردانی کیومرث پوراحمد بود و در کمتر از یک سال در 4 فیلم سینمایی دیگر ایفای نقش کرد.
هوتن شکیبا در نقش علی
هوتن شکیبا از بازیگران مرد ایرانی دیگر فیلم ابلق که نقش علی را بازی می کند، صداپیشه، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان 24 خرداد ماه سال 1363 در سنندج متولد شد.
وی که از بازیگران مشهور است در یک خانواده ای کرد تبار به دنیا آمده و تنها یک برادر به نام هومن دارد که در عرصه تقاشی متبحر است. مادر هوتن شکیبا معلم و پدرش کارمند اداره کشاورزی بود.
پدر هوتن شکیبا با ورود او به عرصه بازیگری مخالفت بسیاری داشت اما با دیدن استعداد و علاقه اش به این حرفه، دست از مخالفت کشید و به او توصیه کرد که به دنبال علاقه خود برود.
این بازیگر پس از دریافت دیپلم خود در رشته علوم تجربی، در رشته کارگردانی تئاتر وارد دانشگاه سوره شد و کارشناسی ارشد بازیگری اش را از دانشگاه هنر دریافت کرد.
دیگر بازیگران فیلم سینمایی ابلق عبارتند از:
- مهران احمدی
- گلاره عباسی
- گیتی معینی
- امین میری
- الهه اذکاری
- شادی کرم رودی
- سیاوش حکمت شعار
- علی نفیسی
- شیما ملکیان
- علی روزبهانی
- سارا اردلان
- سحر اسدی
- الهام حسامی
- محبوبه نریمی سا
- مهتا محدث
- هادی آقابزرگی
- روح الله آبیار
- سعید بیگی
- عفت رسولی
- منصور نوری
- فاطمه کریمیان
داستان فیلم ابلق درباره چیست؟
داستان زنی جوان است که در حاشیه شهری بزرگ با همسر و فرزندش زندگی می‌کند و ماجرایی برایش رقم می‌خورد. راحله همچون همسر و خانواده همسرش در محله زورآباد زندگی و کار می‌کند. شوهر خواهرشوهرش، جلال، که امین و معتمد محله است و محصولات خانگی اهالی را برایشان می‌فروشد و از اتفاق هم حساب و کتاب درستی دارد.
جلال به راحله علاقه‌مند شده است و به او نظر دارد. در نهایت موفق می‌شود به راحله نزدیک شود اما با خودزنی او، از محل می‌گریزد. حالا این راحله است که باید میان اعتراف به عمل جلال و سکوت خود برای حفظ زندگی و غم نان، یکی را انتخاب کند.
عوامل فیلم ابلق
کارگردان نرگس آبیار
تهیه کننده : محمدحسین قاسمی
نویسندگان : نرگس آبیار و پریسا کرزیان
مدیر فیلمبرداری : سامان لطفیان
صحنه و لباس : محمدرضا شجاعی
چهره پردازی : ایمان امیدواری
اجرایی و گریم سه بعدی : محمد کلاهدوز
صدابردار : طاهر پیشوایی
طراحی و ترکیب صدا : سید علیرضا علویان
موسیقی : مسعود سخاوت دوست
تدوین : حمید نجفی راد
طراح جلوه های بصری : فرید ناظرفصیحی
پست پروداکشن : ناصر سوقیان
اصلاح رنگ و نور : حمیدرضا فطوره چیان و برنا جمشیدی
عکاس : طاها آبیار
مدیر تولید : مسعود زمانی
مدیر تدارکات : حمیدرضا سرپیران
سرپرست گروه کارگردانی و مدیر برنامه ریزی : روزبه سجادی حسینی
دستیار اول کارگردان : علیرضا هاشمی
دستیار اول فیلمبردار : هومن خلیلی
منشی صحنه : فاطمه رزاقی
دستیار طراح لباس : نیاز حمیدی
طراح جلوه های ویژه میدانی : آرش آقابیک
طراح بدلکاری : امیر بدری
مشاور رسانه ای : مهسا همتی
نقد فیلم ابلق
فیلم ابلق نرگس آبیار فیلمِ زنانه‌ای است که سراسر زنانگی را به سخره می‌گیرد. سکانسی که دیگر زنان محله دور راحله نشسته‌اند و با او همدردی می‌کنند و یک به یک حسادت در این سمپاتیِ مصنوعی آشکار می‌شود، یکی از بدترین گرایشاتی است که می‌توان به زن و جایگاه اجتماعی‌اش در جامعه داشت.
مسئله من با سینمای آبیار از جایی شروع می‌شود که مدیوم سینما را با ادبیات و رمان تلفیق می‌کند. سینمایی که آبیار در «ابلق» می‌سازد، سر و شکل سینماتیک دارد اما حرف سینمایی نمی‌زند.
پیرنگ فیلم‌نامه دارای سه ضلع: علی،هوتن شکیبا، جلال، بهرام رادان و راحله، الناز شاکردوست، است. اولین پرسشی که به وجود می‌آید آن است که چرا تماشاگر/مخاطب باید با راحله: منفعلِ جذابِ متعهد، همذات پنداری کند؟ پاسخ آن قطعا نزد هر بیننده‌ای متفاوت است اما بر اساس تجربه و فیزیک سینما راحله ابدا نمی‌تواند یک قهرمان زن جنگجو باشد.
فیلم با یک کتک کاری آغاز می‌شود. علی در حال زدن راحله است و ما بلافاصله عُلقه موجود میان آن دو را می‌بینیم. فیلم‌ساز شروع خوبی دارد اما در ادامه با برداشت‌هایی از آن محله ثابت می‌کند دغدغه‌اش خانواده نیست و ما قرار است با فیلمی رو به رو شویم که بلند بلند شعار اشتباهی می‌دهد.
علی نمونه خوبی از مردانی که شدیدا کمبود محبت دارند و زود از کوره در می‌روند، نیست؛ بلکه او شیری است که تنها غریدن را یاد گرفته. این غرش نه از جاهلیت مردان در جوامع سطحی کشور آمده است نه توانایی به تصویر کشیدن آن جاهلیت را در رحیم، مهران احمدی، به شکلی دیگر دارد.
هنگامی که رحیم با راحله صحبت می‌کند و بعد به لابه‌های شهلا می‌رسد و همه چیز سطحی ختم به خیر می‌شود ما کوچک‌ترین گرایشی از جنبش «می تو me too» نمی‌بینیم بلکه عملا فیلم در حال تبلیغ آن است که اگر به شما تجاوز شد برای حفظ آبروی خود و دیگران سکوت کنید.
باور دارم که دیگر زوج شاکردوست و شکیبا جای کار ندارد و چهره این دو کنار همدیگر تنها قاب پرکن خوبی است. واکنش علی بعد از ماست مالی موضوع از سوی راحله بسیار خفقان‌آور است و همچنین کفتر بازی علی هیچ ربطی به این فیلم پیدا نمی‌کند.
فیلم ناتوان در ساخت شخصیت برای سینما است؛ همچنین روی کاغذ هم شخصیت را نساخته. جلال و علی باید نمونه کاملی از مردهای ایرانی باشند که یک زن را به فوران می‌رسانند. جلال، با آن همه هوس پنهانی که فیلم‌ساز ساخته، آن‌قدر عجیب است که با دیدن خون بر دستان راحله معرکه را خالی می‌کند؛ عجیب‌تر علی است که پس از ماست مالی راحله سربه‌راه می‌شود. فیلم نه زن درست و حسابی می‌سازد و نه تعریف بیرونی و درونی درستی از مرد ایرانی دارد.
فیروزه، شادی کرم‌رودی، به هیچ وجه نماینده دختری امروزی که درحاشیه یک کلانشهر زندگی می‌کند و از همسر پدرش متنفر است، نیست. حتی وقتی او ماجرای راحله و جلال را منکر می‌شود، به خاطر آن‌که جلال او را با پسر هم محله‌شان دیده است، شمایل درستی از او نمی‌بینیم.
تماشاگر/مخاطب چه حسی نسبت به عمل فیروزه پیدا می‌کند. فیلم حس نمی‌سازد بلکه با احساسات جریحه‌دار شده جامعه بازی می‌کند. موضوع فیلم‌نامه جذاب و بحث برانگیز است اما فیلم این موضوع را نه تنها یک‌قدم به جلو نمی‌برد بلکه به طور ناخواسته زنان جامعه را به سکوت دعوت کرده.
ممکن است فیلم برای خارجی‌ها عجیب باشد اما از نظر اجتماعی و زیسته نمی‌تواند تعریفی از جامعه باشد. فیروزه سکوت می‌کند چون نفعش در آن است. راحله سکوت می‌کند چون علاوه بر نفع خود نفع دیگران هم در نظر آورده؛ این ابدا ایثار و از خودگذشتگی نیست.
مظلوم، ظالم ساز است. فیلم زنان جامعه را به مظلومیت دعوت می‌کند و این بسیار خطرناک است. همواره معتقدم که زن و آداب زیستن اجتماعی او نشانه فرهنگ آن جامعه است. تنها زن است که می‌تواند یک مرد را پرورش دهد. «ابلق» زنانگی اش را با برداشتن روسری در خط تاریک افتاده روی بالشت‌ها، رفتن به آرایشگاه زنانه، خاله زنک بازی، ترسیدن از موش، و… نشان می‌دهد و هیچ حرفی از اهداف زنانه نمی‌زند؛ حتی نشان نمی‌دهد که این زن‌ها می‌توانستند اهدافی برای خود داشته باشند.
همان اندازه که فیلم خوب شروع می‌شود بی‌نهایت بد به پایان می‌رسد. کات شدن آن محله به خانه موش‌ها نه قیاس سینمایی ساخته و نه یک پایان بندی درخور ارائه داده است. «ابلق» نشانه‌ای از خفقان زنان در جامعه‌ای مستاصل است که تبدیل به کاریکاتوری از زنان آن جامعه شده است.
نظرات کاربران