این فیلمساز ارمنی عجیب و غریب در جشنواره هفتم چه می‌کند؟!
از دوره هفتم جشنواره فجر، صفت بین‌المللی هم رسما به آن افزوده شد. نتیجه آن که توجه به فیلم‌های خارجی هم افزایش یافت. بین‌المللی‌بودن جشنواره هفتم، بیشتر نتیجه برگزاری همزمان جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان با فیلم فجر است. چون تنها بخش رقابتی بین‌الملل هم مربوط به فیلم‌های کودک است. از ۸ جایزه اهداشده در این بخش سهم سینمای ایران ۴ جایزه ازجمله جوایز بهترین فیلم و کارگردانی، به‌ترتیب برای فیلم «ماهی» کامبوزیا پرتوی و ابوالفضل جلیلی برای فیلم «گال» بود. فیلم فجر اما برای آثار سینمای جهان، بخش رقابتی نداشت.
در بخش «نمایش‌های ویژه» مجموعه‌ای از فیلم‌های برگزیده فستیوال‌های جهانی به نمایش درمی‌آید که در بین آن‌ها فیلم‌های «ذرت سرخ» ژانگ ایمو، «بابا به ماموریت رفته» امیر کوستوریتسا دیده می‌شود. این فیلم‌ها نخستین معارفه جدی ایرانیان با کارگردان‌هایی است که بعدها دیگر آثارشان را هم دنبال کردند. اگر تارکوفسکی کشف مهم جشنواره ششم بود، سرگئی پاراجانف پدیده دوره هفتم محسوب می‌شد که در بخش ویژه هر ۴ ساخته‌اش به نمایش درآمد.
«سایه‌های نیاکان از یاد رفته‌مان»، «رنگ انار»، «افسانه قلعه سورام» و «عاشق غریب» باب آشنایی با فیلمساز ارمنی‌تبار غریبی را برای تماشاگران ایرانی باز کرد که درک فیلم‌هایش محتاج مطالعه کتاب «پاراجانف» و نقدهای مجله فیلم بود. کتاب مجله فیلم هم درباره پاراجانف همزمان با برگزاری جشنواره هفتم در زمستان ۱۳۶۷ منتشر شد.
مرور آثار یاسوجیرو ازو و آندره وایدا از دیگر بخش‌های مهم این دوره بود و به همراه نمایش ۲ فیلم از روبر برسون، مقابل سینما عصر جدید را شلوغ کرد. نمایش «پول» روبر برسون در سینما عصر جدید یکی از هیجان‌انگیزترین سکانس‌های جشنواره هفتم بود.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید