این بهترین فیلم‌های کمدی ژاپنی را ببینید

سینمای ژاپن، برخی از خلاقانه‌ترین، خنده‌دارترین و جذاب‌ترین فیلم‌های کمدی را در کارنامه خود دارد. از کمدی اسلپ‌استیک تا کمدی سیاه، فیلمسازان ژاپنی این ژانر را با چنان عمقی کاوش کرده‌اند که نتیجه آن ساخت نه تنها بهترین فیلم‌های کمدی ژاپنی بلکه بهترین فیلم‌های کمدی تمام دوران شده است . رویکرد ژاپنی‌ها به کمدی اغلب عناصر سنتی و معاصر را در هم می‌آمیزد و نتیجه آن منجر به داستان‌هایی می‌شود که نسل‌های متعددی از تماشای آن‌ها لذت خواهند برد. این تلفیق معاصر و سنت، فیلم‌هایی را خلق می‌کند که نه تنها سرگرم‌کننده هستند، بلکه حتی موضوعاتی عمیق را مورد بررسی قرار می‌دهند.

بهترین فیلم‌های کمدی ژاپنی

۱۰- سرگردان در توکیو (Adrift in Tokyo)

• سال پخش: 2007
• کارگردان: ساتوشی میکی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.2 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 87 از 100

فیلم ژاپنی «سرگردان در توکیو» که همان‌طور که از نامش پیداست در شهر توکیو جریان دارد، داستان فومیا، دانشجوی بدهکاری را روایت می‌کند که برای گذران زندگی خود به شکل عادی به مشکل خورده تا اینکه از طرف یک فرد عجیب و غریب به نام فوکوهارا، پیشنهادی منحصربه‌فرد دریافت می‌کند. این پیشنهاد البته پیشنهادی معمولی نیست. پیشنهاد فوکوهارا همراهی در یک پیاده‌روی طولانی در توکیو به مدت چند روز در ازای دریافت پاداش نقدی است. با آغاز این سفر به ظاهر بی‌هدف، این دو نفر خود را در حال کاوش در گوشه و کنار مختلف شهر، مشاهده‌ی زندگی روزمره‌ی ساکنان ژاپن، از خیابان‌های شلوغ گرفته تا کوچه‌های خلوت و پنهان، می‌یابند. در طول سفرشان، فومیا و فوکوهارا رابطه‌ای غیرمنتظره با یکدیگر برقرار می‌کنند و شکاف بین سنین و پیشینه‌های مختلف خود را پر می‌کنند و با تعریف کردن داستان‌های زندگی خود، تجربیات شخصی و دیدگاه‌های منحصربه‌فرد در مورد جهان با یکدیگر بیشتر آشنا می‌شوند.

ساتوشی میکی، توکیو را با نوری به تصویر می‌کشد که هم خیال‌انگیز است و هم درون‌نگرانه و انرژی پر جنب و جوش آن و لحظات آرام موجود در میان آشوب تصویری زیبا از انسانیت را نشان می‌دهد. این فیلم به راحتی طنز را با احساسات در هم می‌آمیزد و روایتی تازه از ژانر سنتی فیلم‌های با موضوع سفر جاده‌ای ارائه می‌دهد و بر ارتباطات انسانی بیش از ماجراجویی‌های بزرگ تاکید می‌کند. تعاملات بین شخصیت‌های اصلی نه تنها تسکین‌دهنده کمدی است، بلکه بینش‌های عمیق‌تری را نیز ارائه می‌دهد و آسیب‌پذیری‌ها، رویاها و پشیمانی‌های آن‌ها را روشن می‌کند و به بینندگان نگاهی اجمالی به شخصیت‌های پیچیده آن‌ها می‌دهد. «سرگردان در توکیو» یکی از بهترین فیلم‌های کمدی ژاپنی است که در کنار لحظات خنده‌دار، به کاوش در ذات انسانیت می‌پردازد.

۹- خوشبختی خاندان کاتاکوری (Happiness of the Katakuris)

• سال پخش: 2002
• کارگردان: تاکاشی میکه
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.9 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 69 از 100

این موزیکال عجیب و غریب بدبیاری‌های خانواده کاتاکوری را به تصویر می‌کشد که به امید شروع یک کسب و کار موفق و تحقق رویای خود برای یک زندگی مرفه یک مهمانخانه خلوت را در مکانی خوش‌منظره خریداری می‌کنند،. با این حال، آرزوهای آنها به سرعت به مسیری عجیب و غریب می‌رود، زیرا مهمانان آنها تحت غیرمنتظره‌ترین و مرموزترین شرایط یکی یکی شروع به مردن می‌کنند! این خانواده که با این مخمصه غیرقابل توضیح و نابودی احتمالی سرمایه‌گذاری تازه تاسیس خود مواجه شده‌اند، در تلاشی ناامیدانه برای حفظ آبروی خود، تصمیم می‌گیرند اجساد را مخفیانه دفن کنند و حتی در این مورد آواز هم بخوانند!

تاکاشی میکه، کارگردانی که به خاطر رویکرد جسورانه و تخیلی‌اش به داستان‌سرایی شناخته شده است، با «خوشبختی خاندان کاتاکوری» وارد دنیای کمدی سیاه می‌شود. این فیلم فقط یک کمدی نیست، بلکه ترکیبی وحشیانه و غیرقابل پیش‌بینی از طنز بزن‌بکوب، قطعات موزیکال و سورئال و سکانس‌های انیمیشن خمیری غیرمنتظره است که لایه‌ای دیگر از عجیب و غریب بودن محض را به فیلم اضافه می‌کند. با وجود فرضیه بیمارگونه و موقعیت‌های اغلب وحشتناکی که خانواده در آن قرار می‌گیرند، فیلم سبک‌دل و سرگرم‌کننده باقی می‌ماند و جایگاه خود را به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کمدی ژاپنی تضمین می‌کند؛ هرچند می‌توان لقب یکی از عجیب‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما را نیز به آن نسبت داد!

۸- دختران کامیکازه (Kamikaze Girls)

• سال پخش: 2004
• کارگردان: تتسویا ناکاشیما
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.2 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 62 از 100

فیلم ژاپنی«دختران کامیکازه» با محوریت دو زن جوان با دیدگاه‌های متضاد، به بررسی یک دوستی غیر متعارف می‌پردازد. موموکو، دختری علاقه‌مند به مد با علاقه عمیق به لباس‌های الهام گرفته از روکوکو، و ایچیگو، یک عضو سرسخت و یاغی یک گروه موتورسواری در این فیلم رفاقتی کاملا متناقض دارند. در حالی که در ظاهر، به دلیل سبک زندگی و علایق متضادشان، دنیاهایشان متفاوت به نظر می‌رسد، یک اتفاق غیرمنتظره آن‌ دو را به یکدیگر می‌رساند.

در «دختران کامیکازه»، تتسویا ناکاشیما یک کمدی جذاب، پرانرژی و از نظر بصری خیره‌کننده را به مخاطبان ارائه می‌دهد که زیبایی دوستی‌های غیرمحتمل را به تصویر می‌کشد. پویایی انکارناپذیر و اغلب خنده‌دار بین شخصیت‌های اصلی، نه تنها یک تضاد با کمدی عالی را ارائه می‌دهد، بلکه تطبیق‌پذیری ارتباطات انسانی را نیز به نمایش می‌گذارد. سبک متمایز و تخیلی ناکاشیما، که با استفاده از رنگ‌های زنده و زوایای دوربین خلاقانه بیشتر برجسته شده است، همراه با نقش‌آفرینی قوی بازیگران نقش اصلی، به «دختران کامیکازه» جان می‌بخشد و آن را به یک کاوش دلگرم‌کننده در مورد جوانی، رفاقت و جستجوی هویت تبدیل می‌کند که جایگاه خود را به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های ژاپنی برای خود ثبت می‌کند.

۷- خانه (House)

• سال پخش: 1977
• کارگردان: نوبوهیکو اوبایاشی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.3 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 91 از 100

در فیلم ژاپنی«خانه»، یک دانش‌آموز پرشور به همراه شش نفر از دوستان صمیمی‌اش، مشتاقانه برای یک تعطیلات تابستانی مورد انتظار برنامه‌ریزی و عازم سفر می‌شوند. مقصد انتخابی آن‌ها، عمارت به ظاهر آرام، اما دورافتاده عمه یکی از دانش‌آموزان است که در گوشه‌ای خوش‌منظره از حومه شهر پنهان شده است. با این حال، پس از ورود، گروه به سرعت متوجه می‌شود که عمارت آن چیزی نیست که به نظر می‌رسد. این عمارت اسراری را در خود جای داده است، دارای توانایی‌های ماوراء‌الطبیعه و نیاتی شوم است که به نظر می‌رسد به طور خاص به بازدیدکنندگان ناآگاه علاقه‌مند است. با گذر روزها، هر دختر با مجموعه‌ای از چالش‌های عجیب، فرازمینی و اغلب مرگبار روبرو می‌شود و آن‌چه قرار بود یک تعطیلات پر از تفریح باشد را به کابوسی سورئال و وحشتناک تبدیل می‌کند.

نوبوهیکو اوبایاشی به طرز ماهرانه‌ای ترکیبی بی‌نظیر از وحشت و کمدی را در این اثر کلاسیک و مورد احترام خلق می‌کند که یکی از بهترنی فیلم‌های ترسناک کمدی است. «خانه» با کشاندن بینندگان به دلِ اتفاقات غیرمنتظره، فضایی را به وجود می‌آورد که به طرز استادانه‌ای بین حس ناخوشایند و وهم‌آور و اغراق‌آمیز کمیک، تعادل برقرار می‌کند. اوبایاشی از عبور از مرزها ابایی ندارد و «خانه» را به یکی از بهترین فیلم‌های کمدی ژاپنی تمام دوران تبدیل می‌کند. تعهد به عجیب و غریب بودنِ بی‌پروا، همراه با داستان‌سرایی خلاقانه و نوآورانه، آن را به فیلمی تبدیل می‌کند که تماشای آن برای طرفداران سینمای کمدی ضروری است. فقط قبل از تماشا، خود را برای دیدن دنیایی کاملا عجیب و غریب و غیر منتظره آماده کنید.

۶- زن سوپرمارکتی (Supermarket Woman)

• سال پخش: 1996
• کارگردان: جوزو ایتامی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.3 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 67 از 100

در فیلم ژاپنی «زن سوپرمارکتی»، با هاناکو، زنی خانه‌دار، پرانرژی و تیزبین آشنا می‌شویم که استعداد خاصی در تشخیص جزئیات دارد. او پس از یک دیدار اتفاقی، به این واقعیت ناراحت‌کننده پی می‌برد که سوپرمارکت دوست دوران کودکی‌اش که زمانی پررونق بوده، اکنون با رکودی جدی مواجه شده است. او با ترکیبی از غرایز تیز خود و عزم راسخ، با دوست قدیمی‌اش همراه می‌شود و ماموریتی را برای دمیدن روحی تازه به سوپرمارکت و به راه کردن دوباره کسب و کار او آغاز می‌کند. این امر، باعث به وجود آمدن مجموعه‌ای از رویدادهای خنده‌دار، استراتژی‌های مبتکرانه و تقابل‌های سرگرم‌کننده می‌شود.

جوزو ایتامی با فیلم «زن سوپرمارکتی»، تفسیری خنده‌دار و در عین حال هوشمندانه از دنیای مصرف‌گرایی و رقابت‌های تجاری به مخاطبان ارائه می‌دهد. این فیلم که مملو از دیالوگ‌های تند و تیز و شخصیت‌های فراموش‌نشدنی است، به عنوان دریچه‌ای کمدی عمل می‌کند که از طریق آن، پویایی‌های اغلب نادیده گرفته شده صنعت سوپرمارکت را مشاهده می‌کنیم. هر صحنه با تعادلی از طنز و واقع‌گرایی ساخته شده است و توانایی بی‌نظیر ایتامی در یافتن کمدی در امور روزمره را به نمایش می‌گذارد. با بازی برجسته نوبوکو میاموتو، که جوهره هاناکو را با استعداد و اشتیاق تجسم می‌بخشد، این فیلم خود را به عنوان یک شاهکار کمدی برجسته نه تنها در تاریخ ژاپن بلکه در تاریخ سینما تثبیت می‌کند.

۵- لیندا لیندا لیندا (Linda Linda Linda)

• سال پخش: 2005
• کارگردان: نوبوهیرو یاماشیتا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.5 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 83 از 100

فیلم ژاپنی«لیندا لیندا لیندا» حول محور یک گروه موسیقی دبیرستانی تماماً دختر می‌چرخد که درست چند روز قبل از جشنواره مدرسه، با بحرانی مواجه می‌شوند؛ زیرا بیشتر اعضای آن تصمیم به ترک گروه می‌گیرند. در میان درام‌ها و چالش‌های دبیرستانی، تلاش برای یافتن جایگزین موضوعی است که باید به سرعت به نتیجه رسانده شود. اعضای باقی‌مانده، در تلاشی برای نجات اجرای خود، از یک همکلاسی خجالتی و یک دانشجوی تبادلی کره‌ای که به سختی ژاپنی صحبت می‌کند، برای خوانندگی کمک می‌گیرند. با هر جلسه تمرین، آن‌ها نه تنها تلاش می‌کنند تا بر موسیقی خود مسلط شوند، بلکه بیشتر در مورد یکدیگر یاد می‌گیرند و پیوندی ایجاد می‌کنند که فراتر از موسیقی می‌رود.

نوبوهیرو یاماشیتا روحیه و اشتیاق جوانی را به تصویر می‌کشد و این موضوع فیلم را به یکی از بهترین فیلم‌های کمدی ژاپنی ساخته شده تبدیل می‌کند. این روایت که در پس‌زمینه پر جنب و جوش زندگی مدرسه جریان دارد، اگرچه ساده است؛ اما مملو از اشتیاق، رفاقت و روحیه تسلیم‌ناپذیر راک اند رول است. این فیلم با بازی‌های واقعی از بازیگران جوانش، نه تنها در مورد موسیقی است، بلکه نگاهی دلگرم‌کننده به دوستی و عزم راسخ دارد. این فیلم جادویی را به نمایش می‌گذارد که می‌تواند زمانی رخ دهد که افراد ناهمگون با یک رویای مشترک گرد هم می‌آیند و ثابت می‌کند که گاهی اوقات، غیرمنتظره‌ترین همکاری‌ها، به یاد ماندنی‌ترین لحظات را خلق می‌کنند.

3- یک برش از مردگان (One Cut of the Dead)

• سال پخش: 2017
• کارگردان: شین‌ایچیرو اوئه‌دا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.6 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 100 از 100

سینمای شرق در عرصه ساخت فیلم زامبی‌ کمدی یکی از بهترین‌ها به حساب می‌آید و در دهه‌های اخیر آثار زامبی‌محور به‌یادماندنی متعددی خلق کرده است. ژاپن و کره جنوبی در این عرصه پیش‌رو‌ تر بوده‌اند و یکی از این آثار خوب، «یک برش از مردگان» است که در کشور ژاپن ساخته شده است. داستان در مورد یک گروه فیلمسازی است که در حین ساخت فیلمی در مورد حمله زامبی‌ها، ناگهان توسط زامبی‌های واقعی مورد حمله قرار می‌گیرند؛ ولی کارگردان خودخواه فیلم اجازه متوقف کردن فیلم‌برداری را نمی‌دهد. در بخش دوم فیلم، ما زاویه دیگری از داستان را می‌بینیم که به کل ساختار را دگرگون می‌کند و با لحظات احمقانه‌ی به‌وجودآمده بخاطر شرایط، باعث خندیدن مخاطب می‌شود.

۳- خوش بازگشتید آقای مک‌دونالد (Welcome back Mr. Macdonald)

• سال پخش: 1997
• کارگردان: کوکی میتانی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.7 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 88 از 100

فیلم ژاپنی «بازگشت خوش آقای مک‌دونالد» در فضای پرفشار یک ایستگاه رادیویی روایت می‌شود و محوریت اصلی آن حول تولید یک نمایش رادیویی زنده می‌چرخد. زمانی که بازیگر نقش اول زن، خواستار تغییر نامی به ظاهر بی‌اهمیت برای شخصیت خود می‌شود ، اوضاع به سرعت رو به نابودی می‌رود! آنچه در ابتدا به عنوان یک تغییر جزئی آغاز می‌شود، به زودی به چالش‌های پیش‌بینی‌نشده تبدیل شده و به یک شب پر هرج و مرج منتهی می‌شود. با هر پیچ و خم، فیلمنامه دستخوش بازنگری‌های گسترده و دیوانه‌وار در لحظه می‌شود و به یک روایت به طور فزاینده عجیب و غریب تبدیل می‌شود. این داستان غیرمنتظره که در ابتدا یک درام ساده بود اکنون شامل عناصری مانند موجودات فضایی، جنگجویان سامورایی، جاسوسی و مجموعه‌ای از رویدادهای خنده‌دار است که آن را به یکی از بهترین فیلم‌های کمدی تمام دوران تبدیل می‌کند.

کوکی میتانی، استاد تلفیق کمدی با موقعیت‌های پر هرج و مرج، کمدی خاصی خلق می‌کند که نگاهی طنزآمیز به دنیای پرهیاهو و غیرقابل پیش‌بینی پخش زنده ارائه می‌دهد. این فیلم با کشاندن مخاطب به دل این جنون، کمدی موقعیت خود را با شخصیت‌های غیرعادی و مشکلات فزاینده و رو به افزایش آن‌ها به پیش می‌برد و تضمین می‌کند که تماشاگران از آغاز غیرمنتظره تا پایان پرهیاهو و خنده‌دار، غرق در خنده باشند. میتانی در گردبادی از سرگرمی، به طرز ماهرانه‌ای چندین خط داستانی را مدیریت می‌کند و تعادل ظریف و خط باریک بین فاجعه قریب الوقوع و نبوغ در دنیای سرگرمی زنده را به نمایش می‌گذارد. «بازگشت خوش آقای مک‌دونالد» با شیمی درخشان گروه بازیگران و همچنین زمان‌بندی کمدی بی‌نقص آن‌ها، به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کمدی ژاپنی در تمام دوران شناخته می‌شود.

۲- دختران سوئینگ (Swing Girls)

• سال پخش: 2004
• کارگردان: شینوبو یاگوچی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.5 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 91 از 100

فیلم ژاپنی«دختران سوئینگ» روایتی دل‌نشین درباره گروهی از دختران دبیرستانی بی‌انگیزه و ظاهراً بی‌تفاوت است که خود را مسئول یک اتفاق ناگوار می‌یابند؛ حادثه‌ای که گروه موسیقی برنجی محبوب مدرسه‌شان را از کار می‌اندازد! آن‌ها که در پیِ این اشتباه ناخواسته‌شان گرفتار شده‌اند، با اکراه به کانون توجه رانده شده و مجبور می‌شوند به عنوان جایگزین وارد عمل شوند. این چرخش غیرمنتظره، آن‌ها را به سفری ماجراجویانه در دنیای پر جنب و جوش و ریتمیک جاز می‌برد. در ابتدا، آن‌ها بی‌تجربه و کاملاً خارج از توانایی‌های خود هستند و با نقش‌های جدیدشان دست و پنجه نرم می‌کنند. با این حال، با وجود نداشتن هیچ پیشینه موسیقیایی و مواجهه با موانع متعدد، دختران، با انگیزه حس مسئولیتی تازه و چاشنی‌ای از روحیه مدرسه، مصمم و استوار باقی می‌مانند.

شینوبو یاگوچی با «دختران سوئینگ»، داستانی دوست‌داشتنی و جذاب خلق می‌کند که بر مضامین پشتکار، رفاقت و قدرت جهانی موسیقی تأکید دارد. این سفر سینمایی، ترکیبی لذت‌بخش از طنز، سرسختی و صمیمیت است و مانند فیلم «لیندا لیندا لیندا» که قبلا در این لیست دیدیم، بر قدرت دگرگون‌کننده و پیونددهنده موسیقی، زمانی که افراد حول یک هدف مشترک گرد هم می‌آیند، تأکید می‌ورزد. یاگوچی با کشاندن بینندگان به دنیای این نوازندگان نوپا، با لمس کمدی خاص خود، به راحتی موضوعات روزمره آن‌ها را به لحظات خنده‌دار و واقعی تبدیل می‌کند. این فیلم، فراتر از یک داستان درباره موسیقی می‌رود و به عنوان گواهی صمیمانه بر این باور عمل می‌کند که سخت‌کوشی بی‌وقفه می‌تواند به فرد کمک کند تا حتی از دشوارترین چالش‌ها نیز عبور کرده و بر آن‌ها غلبه کند.

۱- تامپوپو (Tampopo)

• سال پخش: 1985
• کارگردان: جوزو ایتامی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.9 از 10
• امتیاز منتقدان راتن تومیتوز: 100 از 100

فیلم ژاپنی «تامپوپو» به عنوان یک وسترن رامن شناخته می‌شود؛ یک شوخی بازیگوشانه با ژانر کلاسیک وسترن اسپاگتی. داستان، سفر آشپزی یک بیوه مقاوم به نام تامپوپو را روایت می‌کند که با تمایلی عمیق برای دمیدن روحی تازه به مغازه نودل‌فروشیِ همسر مرحومش، که زمانی پررونق بود، دوباره انگیزه می‌گیرد. او با تکیه بر عزم راسخ خود، از یک راننده کامیون مهربان به نام گورو، که خود عشق زیادی به رامن دارد، کمک می‌گیرد تا رامن‌فروشی را دوباره سرپا کند. این فیلم تنها درباره‌ی احیای یک کسب‌وکار نیست؛ بلکه درباره‌ی تسلط بر هنر خلق یک کاسه رامن بی‌نقص و روح‌نواز است. این امر آن‌ها را به گوشه‌های مختلف دنیای آشپزی می‌کشاند. جایی که با چالش‌های سرگرم‌کننده و ماجراجویی‌های غذایی متعددی روبرو می‌شوند که تنها قدردانی‌شان را از هنر آشپزی عمیق‌تر می‌کند.

فیلم «تامپوپو» اثر جوزو ایتامی، فراتر از مرزهای یک کمدی می‌رود. این فیلم ادای احترامی صمیمانه و نامه‌ای عاشقانه به آماده‌سازی غذا و لذت و پیوند عمیقی است که در مردم برمی‌انگیزد. این فیلم جشنی از لذت‌های آشپزی و تجربه‌ی مشترک انسانی پیرامون غذا است. ایتامی از طریق مجموعه‌ای درخشان از داستان‌های خنده‌دار، بین دنیای غذا و مضامین عشق، اشتیاق و طعم‌های گوناگون زندگی، موازنه برقرار می‌کند. حالت بخش‌بندی شده فیلم، بوم نقاشی هوشمندانه‌ای را برای ایتامی فراهم می‌کند تا طیف متنوعی از سناریوهای کمدی را به تصویر بکشد. نبوغ کارگردانی ایتامی در نحوه‌ی پیوند بی‌دردسر این داستان‌های به ظاهر نامرتبط مشهود است که تضمین می‌کند که «تامپوپو» به یکی از بهترین فیلم‌های کمدی ژاپنی ساخته شده تبدیل بشود.