«آنورا»: یک فیلم مستقل و مدعی اول جوایز اسکار

بالاخره رأی‌گیری نهایی جوابز اسکار آغاز شده و در این میان فیلم «آنورا» به کارگردانی‌ “شان بیکر” که یک فیلم مستقل و کم هزینه است، پیشتاز این رقابت شده و می‌تواند یک شگفتی بزرگ رقم بزند.

امسال برای آکادمی اسکار، سالی است پر از مدعیان مختلف، که در نهایت مدعی پیشتاز خود را پیدا کرد.

هالیوود مدت‌ها به دنبال قوی‌ترین نامزد برای جایزه بهترین فیلم بود. اکنون، فیلم «آنورا» به کارگردانی‌شان بیکر با برگزیده شدن در جوایز انتخاب منتقدان، انجمن کارگردانان آمریکا (DGA) و انجمن تهیه‌کنندگان آمریکا (PGA) به یکباره به بخت نخست اسکار ۲۰۲۵ تبدیل شده که شکست دادنش کار ساده‌ای نخواهد بود.

ترکیب پیروزی در جوایز انجمن تهیه‌کنندگان و کارگردانان به‌طور تاریخی نشانه‌ای قدرتمند از موفقیت در اسکار بوده است. از زمان همزیستی هر دو انجمن از سال ۱۹۹۴، تنها شش فیلم پس از کسب این دو جایزه، جایزه بهترین فیلم اسکار را از دست داده‌اند:

«آپولو ۱۳» (۱۹۹۵)، «نجات سرباز رایان» (۱۹۹۸)، «کوهستان بروکبک» (۲۰۰۵)، «جاذبه» (۲۰۱۳)، «لا لا لند» (۲۰۱۶) و «۱۹۱۷» (۲۰۱۹).

فیلم مستقل و ۶ میلیون دلاری «آنورا» درباره یک کارگر جنسی در حومه شهر، در میان فیلم‌های پرهزینه، زندگی‌نامه‌ای و موزیکال، برجسته شده است. «آنورا» یکی از تنها دو نامزد اسکاری است که سوابق نامزدی‌اش بی‌نقص بوده و از همه انجمن‌های مهم سینمایی، نامزدی دریافت کرده است.

فیلم دیگر «امیلیا پرز» است که بیشترین نامزد اسکار امسال بود و تا پیش از این، در موقعیت پیشتاز قرار گرفته بود. اما شانس این فیلم پس از انتشار مجدد توییت‌های توهین‌آمیز از بازیگر اصلی‌اش، کارلا سوفیا گاسکون، فروپاشید و کمپین آن را دچار بحران کرد.

«آنورا» فیلمی است که رأی‌دهندگان آکادمی به‌راحتی از آن حمایت می‌کنند. برندگان بهترین فیلم نباید فقط مورد تحسین باشند، بلکه باید عشق و علاقه را نیز برانگیزند. «بروتالیست» که فیلمی است ۲۱۵ دقیقه‌ای و به بررسی هنر، تجارت و تجربه مهاجرت می‌پردازد، ابتدا به‌عنوان یکی از مدعیان اصلی مطرح بود. اما با گزارش‌هایی مبنی بر این‌که بسیاری از اعضای آکادمی حتی آن را تماشا نکرده‌ یا به پایان نرسانده‌اند، شانسش کاهش یافت. رأی‌دهندگان اسکار معمولاً فیلم‌هایی را ترجیح می‌دهند که علاوه بر ارزش هنری، سرگرم‌کننده نیز باشند؛ ویژگی‌ که «آنورا» با طنز تازه و جذابش آن را ارائه می‌کند.

شان بیکر نیز به جذابیت فیلم افزوده است. این فیلمساز مستقل که با فیلم «نارنگی» (۲۰۱۵)، که با بودجه‌ای ناچیز و تنها با سه آیفون فیلم‌برداری شده، شناخته شد، او همیشه به سبک مستقل و نامتعارف خود وفادار مانده است. شان در فیلم‌های «پروژه فلوریدا» و «راکت قرمز» جوامع حاشیه‌ای را به تصویر کشید، اما تا به امروز توسط صنعت سینما مورد پذیرش کامل قرار نگرفته بود.

اما «آنورا» او را به یک برنده جایزه انجمن کارگردانان، نخل طلای کن و نامزد چهار جایزه اسکار تبدیل کرده است. داستان او، که از فیلم‌سازی با بودجه‌های ناچیز به افتخارات آکادمی رسیده، کاملاً مطابق با کلیشه محبوب هالیوود درباره داستان‌های موفقیت است.

از سوی دیگر و مهم‌تر از همه بیکر همواره حامی نمایش‌های سینماییست، مسئله‌ای که در صنعتی که هنوز در حال سازگاری با سلطه سرویس‌های نمایش آنلاین است، مورد توجه قرار می‌گیرد.

حتی زمانی که «امیلیا پرز» در حال صعود بود، این فیلم باید با احساسات منفی علیه نتفلیکس، که هنوز نتوانسته جایزه بهترین فیلم اسکار را ببرد، مقابله می‌کرد.

تحلیلگران جوایز معمولا فیلم‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کنند: فیلم بزرگ اسکار (یک درام پر زرق‌وبرق تاریخی یا زندگی‌نامه‌ای) یا فیلم کوچک که توانسته موفق شود. اما «آنورا» در هیچ‌کدام از این دسته‌بندی‌ها نمی‌گنجد

داستان کمدی سیاه و عمیقاً انسانی «آنورا» در یک لحظه حساس سیاسی مورد توجه قرار گرفته است، در عصری که طبقه میلیاردرها به‌معنای واقعی در حال تغییر شکل دولت‌ها هستند. این فیلم، پوچی الیگارش‌های روسی را در کنار واقعیت تلخ رویاهای نابودشده یک کارگر جنسی به تصویر می‌کشد. در حالی‌که فیلم به آثار کمدی رمانتیکی مانند «زن زیبا» اشاره دارد، اما در عین حال، ایده یک پایان افسانه‌ای را به چالش می‌کشد.

شخصیت اصلی فیلم، با بازی میکی مدیسون، آرزو داشت یک شاهزاده‌اش زندگی‌اش را تغییر دهد. اما سکانس پایانی فیلم، تصویری تأثیرگذار و متفاوت ارائه می‌دهد که تا مدت‌ها در ذهن بیننده باقی می‌ماند و در واقع پایان خوشی در کار نیست.

رأی‌گیری نهایی اسکار از ۱۱ تا ۱۸ فوریه (۲۳ تا ۳۰ بهمن) انجام می‌شود.